Definicja i rola
Strefa robocza (prep area) to ciągła, płaska część blatu przeznaczona do przygotowywania posiłków – krojenia, siekania, mieszania, wyrabiania ciasta oraz tymczasowego odkładania składników i naczyń. W układzie funkcjonalnym kuchni stanowi jeden z trzech głównych „work centers” obok strefy czyszczącej (zlewozmywak) i strefy gotowania (płyta grzewcza).
Wymiary minimalne
- Szerokość: co najmniej 914 mm
- Głębokość: co najmniej 610 mm
- Wysokość robocza: standardowo 914 mm
Taka konfiguracja umożliwia wygodną pracę z urządzeniami kuchennymi (blender, mikser, ekspres) oraz zapewnia wystarczającą przestrzeń do dekorowania dań przed podaniem.
Lokalizacja i przepływ pracy
- Tuż obok zlewozmywaka: optymalne zestawienie pozwala szybko przejść od płukania składników do ich obróbki.
- Trójkąt roboczy: obszary zlewu, strefy przygotowania i gotowania powinny być zorganizowane tak, by dystans między nimi wynosił od 122 cm do 274 cm każda para.
- Brak przeszkód: ścieżki między strefami muszą być wolne od wysokich elementów (np. kredensów), co zapewnia sprawne przemieszczanie się.
Ciągłość powierzchni
- Bez przerw i łączeń: jednolity, gładki blat ułatwia pracę i czyszczenie, eliminuje miejsca gromadzenia zabrudzeń.
- Zaokrąglone krawędzie: zapewniają bezpieczeństwo użytkowania i dodatkowy komfort.
Podsumowanie
Projektując strefę roboczą według standardów NKBA, należy zadbać o:
- Odpowiednie wymiary 914 × 610 mm
- Optymalną lokalizację przy zlewozmywaku i komponowanie „trójkąta roboczego”
- Ciągłość i gładkość blatu
- Zaokrąglone krawędzie i możliwość integracji z landing area
Dzięki temu kuchnia będzie ergonomiczna, bezpieczna i funkcjonalna – niezależnie od rozkładu poszczególnych modułów.