Wczesne życie i wykształcenie

Clare Cooper urodziła się i wychowała na przedmieściach północnego Londynu. W 1955 roku ukończyła licencjat z geografii kulturowej i historycznej na University College London, a następnie – w 1958 – magisterium z geografii miejskiej na University of Nebraska w Lincoln. Po kilku latach pracy jako kartografka na Uniwersytecie Sheffield oraz urbanistka w Ministerstwie Mieszkalnictwa w Londynie, powróciła do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1966 roku zdobyła drugi tytuł magistra w dziedzinie planowania miejskiego na University of California, Berkeley.

Kariera akademicka i badawcza

Od 1969 roku Cooper Marcus zaczęła wykładać na Wydziale Architektury Krajobrazu oraz Architektury na UC Berkeley, gdzie prowadziła m.in. kursy dotyczące społecznych i psychologicznych uwarunkowań projektowania przestrzeni otwartych.

W 1994 roku przeszła na emeryturę jako Professor Emerita, pozostając jednocześnie aktywną jako Principal w firmie Healing Landscapes, koncentrującej się na badaniach efektywności stosowania krajobrazów terapeutycznych w placówkach opieki zdrowotnej.

Wpływ, nagrody i dziedzictwo

Clare Cooper Marcus wywarła trwały wpływ na dwie komplementarne sfery – indywidualne projekty domów oraz terapeutyczne ogrody.

Dzięki jej badaniom architektura przestała być jedynie tłem życia, stając się aktywnym narzędziem wspierania tożsamości, zdrowia i relacji międzyludzkich. Jej koncepcje „domu jako zwierciadła jaźni” oraz „ogród jako przestrzeń uzdrawiania” zostały wdrożone w setkach projektów mieszkaniowych, placówek opieki zdrowotnej i społeczno-rekreacyjnych na całym świecie. W uznaniu za pionierskie podejście Clare Cooper Marcus otrzymała m.in.:

• Lifetime Achievement Award College of Environmental Design, UC Berkeley
• Nagrodę EDRA za wkład w badania post-occupancy
• Wyróżnienia AIA i ASLA za innowacje w architekturze krajobrazu
• Stypendium Guggenheima na rozwój interdyscyplinarnych studiów nad miejscem

Jej prace stały się inspiracją dla architektów i projektantów, którzy dziś łączą funkcję użytkową domu z potrzebami emocjonalnymi mieszkańców, a ogrody – zarówno przydomowe, jak i instytucjonalne – traktują jako integralny element świadomego, holistycznego projektowania.

Analiza symboliki przestrzeni
– Uwzględniaj w układzie i wyposażeniu elementy odzwierciedlające osobiste wartości i historie mieszkańców (np. miejsce na rodzinne pamiątki, ściany-tablice do zapisków).

Spersonalizowane scenariusze użytkowania
– Twórz “sceny” (kąciki do pracy, relaksu, spotkań), które pozwolą rodzinie odgrywać i wzmacniać swoje role życiowe.

Kolory i materiały z kontekstem
– Dobieraj barwy i faktury powiązane z doświadczeniami mieszkańców (np. drewno z regionu, odcienie nawiązujące do rodzinnych miejsc).

„Oś widokowa”
– Projektuj tak, by z każdego głównego pomieszczenia można było zobaczyć fragment ogrodu lub zielone patio.

Strefy przejściowe
– Zamiast ostrego rozdzielenia: weranda, ogród zimowy czy zadaszone patio jako naturalne przedłużenie salonu.

Naturalne materiały i roślinność wewnątrz
– Wprowadzaj rośliny doniczkowe, zielone ściany albo żywe ekrany – zwiększa to poczucie ciągłości „na zewnątrz”.

Zróżnicowanie bodźców
– Zaprojektuj fragmenty z różnymi rodzajami roślin (kolory, faktury, zapachy), elementami wodnymi i naturalnymi ścieżkami.

Miejsca do kontemplacji
– Ustaw w ogrodzie stałe ławki czy huśtawki z widokiem na najbardziej atrakcyjne kompozycje roślinne.

Aktywności ogrodnicze
– Zaplanuj rabaty warzywne lub ziołowe, by mieszkańcy mogli angażować się w pielęgnację – to wspiera więź z przestrzenią.

Zero barier
– Bezprogowe przejścia, szerokie drzwi i czytelne trasy od wejścia do ogrodu – ułatwiają poruszanie się wszystkim pokoleniom.

Modułowe rozwiązania
– Meble na kółkach, przestawne ścianki działowe, sufity z zabudowanymi prowadnicami do rolet – adaptacja wnętrz do zmieniających się potrzeb np. home office, pokoju zabaw, pracowni.

Przestrzeń „do użytku”
– Elastyczne strefy, które można łatwo zmieniać na przyjęcie, warsztat czy miejsce zabaw dzieci – dzięki temu dom rośnie razem z rodziną.

Party­cypacja mieszkańców
– Angażuj domowników już na etapie wstępnych szkiców: warsztaty, moodboardy, spacery po terenie budowy.

Badania powykonawcze
– Po zakończeniu budowy zbieraj opinie i obserwuj, jak dom i ogród sprawdzają się w codziennym życiu – wprowadzaj usprawnienia i drobne korekty.

Dokumentowanie zmian
– Fotografuj i opisuj etapy użytkowania – to cenna baza dla przyszłych projektów indywidualnych.

Miejsca spotkań rodzinnych
– Zaprojektuj centralny punkt domu/ogrodu do wspólnych rytuałów (np. śniadań na tarasie, wieczornych ognisk).

Punkty orientacyjne
– Wkomponuj w ogród rzeźby, kamienie czy pergole, które sta­ją się symbolami rodzinnych historii i ułatwiają nawigację.

Sezonowość
– Dobieraj rośliny i elementy architektoniczne tak, aby dom i ogród zmieniały się wraz z porami roku – wspiera to poczucie związku z naturą.

II Kwartał 2026

SoDa Design skupia się na projektowaniu poprzez przemyślaną integrację wszystkich komponentów przestrzeni życiowej – od układu i detali wnętrz, przez płynne relacje z zasobami naturalnymi, jak światło, aż po samo usytuowanie domu i działki w szerszym kontekście lokalnym.

Zapewniamy elastyczność rozwiązań, tak aby przestrzeń mogła płynnie dostosowywać się do zmieniających się potrzeb mieszkańców.

Obecnie pracujemy nad projektem „Lednogóra 2026”, którego pierwsze odsłony będą gotowe w I–II kwartale 2026.