Łączenie stref funkcjonalnych blatu kuchennego to zasada ergonomicznego projektowania, polegająca na sumowaniu minimalnych wymaganych przestrzeni funkcjonalnych w przypadku, gdy dwie funkcje kuchenne (np. gotowanie i mycie) znajdują się bezpośrednio obok siebie.
Nie oznacza to konieczności podwajania powierzchni funkcjonalnej blatu dla każdego urządzanie, lecz jej elastyczne dopasowanie do zintegrowanych funkcji – np. odkładania naczyń po pieczeniu i jednoczesnego dostępu do strefy zmywania.
Zasada sumowania przestrzeni roboczych
W przypadku sąsiadujących stref funkcjonalnych (np. płyta grzewcza i zlew lub piekarnik i lodówka), zamiast zapewniać dwie osobne powierzchnie robocze:
- Przyjmuje się większą z wymaganych wartości,
- Dodaje się do niej **305 mm**.
Dzięki temu powstaje uniwersalna strefa blatu, która obsługuje więcej niż jedną funkcję — oszczędzając miejsce i zachowując ergonomię.
Przykłady zastosowania
Jeśli po jednej stronie mamy płytę grzewczą (wymagającą 381 mm), a po drugiej stronie zlew (wymagający 610 mm), wówczas: **610 mm + 305 mm = 915 mm** wspólnej przestrzeni roboczej.
Gdy piekarnik sąsiaduje z lodówką – nie tworzy się dwóch niezależnych stref odkładczych, lecz planuje się jedną o sumarycznej szerokości większej z nich plus 305 mm.
Podsumowanie
Zasada łączenia stref funkcjonalnych blatu kuchennego to praktyczne podejście projektowe:
- Upraszcza planowanie zabudowy,
- Oszczędza miejsce bez utraty funkcjonalności,
- Poprawia płynność pracy i komfort użytkowania kuchni.
To szczególnie istotne rozwiązanie w nowoczesnych, kompaktowych układach kuchennych.